Wychowanie do miłości – konspekt prelekcji

Dwoje prowadzących, wyróżnionych rodzajem czcionki,
prelekcja zasadniczo mówiona, jeśli korzystamy ze slajdów to tylko pomocniczo

(obrazy, najważniejsze informacje),
czas 60 minut (45 minut prelekcja + 15 minut pytania)

Cel spotkania
Ukazanie ludzkiej miłości jako zadania i powołania
Cele szczegółowe
– Pokazanie roli rodziców w dojrzewaniu dziecka do miłości
– Zwrócenie uwagi na zagrożenia na drodze rozwoju miłości
Wprowadzenie: (aktywizacja grupy – ćwiczenie)
Rozdajemy kartki, każdy (każde małżeństwo) odrysowuje dwa razy kontur ręki – musi być
oddzielnie widoczne 5 palców(przy dużej grupie lub braku miejsca można rozdać
przygotowane wcześniej kartki z narysowanym konturem dwóch rąk).
Na jednej ręce rodzice wypisują pozytywy swojego dziecka/dzieci, na drugiej zagrożenia,
jakie widzą dla swojego dziecka/dzieci.
(Uwaga – jeśli na rekolekcjach są małżeństwa nie posiadające dzieci, a zwłaszcza bezskutecznie starające się
o potomstwo – można ten etap pominąć lub zwrócić się do nich z prośbą, aby też przygotowali takie ręce
z myślą o dzieciach, które znają lub chcieliby mieć – proponujemy wcześniejsze zorientowanie się, do kogo
będziemy wygłaszać prelekcję, aby nikogo nie zranić).
Etapy budowania więzi
Dla każdego etapu omawiamy zadania rodziców – pierwszy prowadzący i zagrożenia – drugi prowadzący
(optymalnie byłoby włączyć do rozmowy uczestników prelekcji, ale sami musimy być przygotowani); jeśli są na
to warunki – można zapisywać na dużych arkuszach papieru najważniejsze wnioski na bieżąco
Okres prenatalny i niemowlęcy/poniemowlęcy
Małe dziecko uczy się miłości od rodziców, nawiązuje więź z mamą i tatą
Zagrożenia – brak miłości rodziców, samotne macierzyństwo
Okres przedszkolny (3-6 rok życia)
Pierwsze informacje o płciowości – „jesteś dziewczynką”, „jesteś chłopcem”
Rola więzi taty z córką i mamy z synem – tata dumny z córki jako dziewczynki, mama dumna
z syna jako chłopca
Zagrożenia – „równościowe” przedszkola (wprowadzanie ideologii gender pod hasłem
promowania równych szans), przekazywanie błędnych, ideologicznych informacji na temat
ludzkiej płciowości (większa liczba płci, rodzice tej samej płci w bajkach/kreskówkach dla
dzieci)
Okres wczesnoszkolny 7/8 do 9/10 lat (przed I Komunią św.)
Grupy rówieśnicze – utożsamianie się z tą samą płcią – typowe zachowania zgodne z płcią,
strój (dziewczynki – sukienki, długie włosy)
Przygotowanie do I Komunii – dzieci poznają Dekalog – nauka, co jest grzechem („brzydkie”
słowa, filmy)
Zagrożenia – korzystanie z internetu, pornografia

Starszy wiek szkolny (klasy IV-VIII)
Dziewczynki dojrzewają szybciej niż chłopcy
Czas na nauczenie budowania się relacji rówieśniczych – najpierw z własną płcią, później –
pierwsze zakochania; jest to okres nauki budowania szacunku dla drugiego człowieka (i dla
samego siebie).
Konieczność przekazania dzieciom podstawowych informacji o dojrzewaniu płciowym
(zmiany zachodzące w ciele, u dziewczynek wystąpienie miesiączki)
Zagrożenia – bunt przeciwko zasadom, „burza hormonów”, negowanie wartości.
Rodzice muszą interesować się tym, jakie treści dotyczące ludzkiej płciowości są
przekazywane w szkole (takie zajęcia nie mogą się odbywać bez poinformowania rodziców)
Szkoła ponadpodstawowa
Budowanie relacji z płcią przeciwną – „chodzenie ze sobą”, pierwsze emocje, podniecenie
(ustalenie zasad postępowania i wyznaczenie „granic”)
Przygotowanie do budowania trwałych i głębokich relacji
Kontakt z dzieckiem (łatwiej, jeśli wcześniej był prawidłowy), uczestniczenie w
zainteresowaniach (i problemach) dzieci
Zagrożenia: wirtualne relacje, seksualizacja życia, moda, kultura użycia, brak prawidłowych
wzorców w mediach (ukazywanie nieprawidłowych relacji jako „normalne”)
Podsumowanie
Rola rodziców – towarzyszenie dziecku na każdym etapie życia – bądź z dzieckiem, dopytuj
Szansa na odbudowę więzi na każdym etapie – wymaga to pracy
Zakończenie
Zaproszenie do krótkiej modlitwy
Intencja: za co dziękuję i o co proszę Boga
Proponując szczegółowe intencje musimy mieć na uwadze uczestników prelekcji (wiek dzieci,
problemy, które pojawiły się w trakcie prelekcji, małżeństwa bezdzietne)