ONŻ 0 stopień, dzień 12

Oaza Nowego Życia stopnia podstawowego, dzień Wniebowstąpienia
Dzień dwunasty: Owoc tajemnicy paschalnej – komunia z braćmi

Saul| wyruszył ku pustyni Zif,| a wraz z nim trzy tysiące wyborowych Izraelitów,| aby wpaść na trop Dawida na pustyni Zif.|||

Dawid wraz z Abiszajem zakradli się w nocy do obozu;|| Saul właśnie spał w środku obozowiska,| a jego dzida była wbita w ziemię obok głowy.|| Abner| i ludzie| leżeli uśpieni dokoła niego.| Rzekł więc Abiszaj do Dawida:| «Dziś Bóg oddaje wroga twojego w twą rękę.| Teraz pozwól, że przybiję go dzidą do ziemi,| jednym pchnięciem, drugiego nie będzie trzeba».|| Dawid odparł Abiszajowi: «Nie zabijaj go!| Któż bowiem podniósłby rękę na pomazańca Pańskiego, a nie doznał kary?»|||

Zabrał więc Dawid dzidę i dzbanek z wodą| od wezgłowia Saula i poszli sobie.| Nikt ich nie spostrzegł,| nikt o nich nie wiedział, nikt się nie obudził.| Wszyscy spali, gdyż Pan zesłał na nich twardy sen.|||

Dawid oddalił się na przeciwległe wzgórze| i stanął na wierzchołku góry, z daleka,| a dzieliła go od nich spora odległość.|||

Wtedy Dawid zawołał do Saula: «Oto dzida królewska,| niech przyjdzie który z pachołków i weźmie ją.| Pan nagradza człowieka za sprawiedliwość i wierność:| Pan dał mi ciebie w ręce,| lecz ja nie podniosłem ich przeciw pomazańcowi Pańskiemu».|||

PSALM RESPONSORYJNY: Ps 103(102), 1-2. 3-4. 8 i 10. 12-13 (LM III, 218)
REFREN: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.

    Błogosław, duszo moja, Pana, *
    i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
    Błogosław, duszo moja, Pana, *
    i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy, *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
Obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

    Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
    nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
    Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
    ani według win naszych nam nie odpłaca.

Jak jest odległy wschód od zachodu, *
tak daleko odsunął od nas nasze winy.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.

Najmilsi:|
Taka jest wola Boża,
którą objawiono nam od początku,|
abyśmy się wzajemnie miłowali.|||
Nie tak, jak Kain,| który pochodził od Złego
i zabił swego brata.|
A dlaczego go zabił?|
Ponieważ czyny jego były złe,
brata zaś sprawiedliwe.||
Nie dziwcie się, bracia,
jeśli świat was nienawidzi.|
My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia,
bo miłujemy braci,|
kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci.||
Każdy, kto nienawidzi swego brata,
jest zabójcą,|
a wiecie, że żaden zabójca
nie nosi w sobie życia wiecznego.||
Po tym poznaliśmy miłość,
że On oddał za nas życie swoje.|
My także winniśmy oddać życie za braci.|||
Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata|
i widział, że brat jego cierpi niedostatek,|
a zamknął przed nim swe serce,|
jak może trwać w nim miłość Boga?|| Dzieci,|
nie miłujmy słowem i językiem,
ale czynem i prawdą!|||

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: J 13, 34
Daję wam przykazanie nowe,
Abyście się wzajemnie miłowali,
jak Ja was umiłowałem.

Kiedy Jezus umył Apostołom nogi,| przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole,| rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem?|| Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”| i dobrze mówicie, bo nim jestem.| Jeżeli więc Ja,| Pan i Nauczyciel,| umyłem wam nogi,| to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi.| Dałem wam bowiem przykład,| abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem.|||

Daję wam przykazanie nowe,| abyście się wzajemnie miłowali| tak, jak Ja was umiłowałem;| żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie.|| Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi,| jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».|||