Niedziela Palmowa jest jak gdyby uwerturą, wprowadzeniem nas w tematykę i zarazem nastroje tego Wielkiego Tygodnia. Potem jego trzy pierwsze dni będą nas przygotowywały do największej syntezy liturgicznej, jaką mamy pod nazwą Triduum Paschalne męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

Tematem rozważań, modlitw i celebracji tego tygodnia jest tajemnica paschalna Chrystusa. Te słowa: tajemnica paschalna Chrystusa, określają całościowo dzieło zbawienia dokonane przez Chrystusa. Nie obchodzimy osobno święta zmartwychwstania czy święta śmierci Chrystusa na krzyżu, ale obchodzimy całe misterium, które jest dynamiczne, które jest właśnie Paschą, czyli Przejściem. To jest jeden wielki akt, który ma różne fazy. Zaczyna się od cierpień Chrystusa w Ogrójcu, prowadzi przez wszystkie etapy Jego męki aż po śmierć, potem przez Jego spoczynek w grobie i zstąpienie do otchłani i kończy się Jego chwalebnym zmartwychwstaniem. Niedziela Palmowa jest wezwaniem wyrażonym w symbolach liturgicznych, abyśmy włączyli się w tę drogę Chrystusa, w Jego Paschę, Jego Przejście.

Niedziela Palmowa w swoich czytaniach i w modlitwach liturgicznych ukazuje nam całościową wizję największego dramatu w dziejach wszechświata, największego wydarzenia, którym jest Pascha Chrystusa. Krótkie czytanie słowa Bożego w nieszporach ukazuje nam w skrócie wizję tego, co ma się dokonać w misteriach liturgicznych tego tygodnia, w co mamy się włączyć naszą wiarą i poprzez uczestnictwo w sakramentach. Święty Piotr w swoim pierwszym liście ukazuje nam mękę i zmartwychwstanie Chrystusa właśnie jako centralne wydarzenie w dziejach wszechświata. Mówi o tym, że Chrystus, baranek niepokalany, był przewidziany przed stworzeniem świata.

Wiecie bowiem, że z odziedziczonego po przodkach waszego złego postępowania zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy. On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach objawił się ze względu na was. Wyście przez Niego uwierzyli w Boga, który wskrzesił Go z martwych i udzielił Mu chwały, tak że wiara wasza i nadzieja są skierowane ku Bogu (1 P 1,18-21).

Już od początku, od stworzenia świata istnieje zatem wielki Boży plan, w którym jest upadek człowieka, ale równocześnie wspaniała naprawa tego, co człowiek zniszczył przez tajemnicę wcielenia, śmierci krzyżowej i zmartwychwstania Syna Bożego. W ostatniej fazie tego planu Syn Boży objawia się w ciele. Ta ostatnia faza to właśnie czas od pierwszego przyjścia Chrystusa, czas, w którym dokonało się dzieło zbawienia przez wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie, to czas, który trwa i będzie trwał do końca czasów.

Zostaliśmy zaproszeni do włączenia się w to misterium Wielkiego Tygodnia. Przez wiarę mamy włączyć się w drogę Chrystusa, który po śmierci krzyżowej zmartwychwstał i wszedł do chwały Ojca i teraz poprzez sakramenty, poprzez liturgię włącza nas w to dzieło, abyśmy dzięki niemu mieli udział w nowym życiu; abyśmy umarli dla starego człowieka grzechu i odnowili się w życiu nowego człowieka, który poprzez wejście w Paschę Chrystusa zmierza do chwały życia wiecznego wraz z Nim.

(Homilia ks. Franciszka Blachnickiego w I nieszporach Niedzieli Palmowej do czytania: 1 P 1,18-21; Carlsberg 26 III 1983; Szkoła Animatorów Ruchu Światło-Życie).