To nie był tylko czas wyborów, głosowań, załatwiania spraw formalnych. To było doświadczenie wspólnoty, czas modlitwy, czas troski o Ruch.

Kongregację poprzedziła nowenna modlitewna odprawiana w Centrum Światło-Życie – codzienny różaniec przy grobie Założyciela i nieszpory połączone z adoracją w kaplicy Chrystusa Sługi. Z nowenną tą łączyli się także inni członkowie Ruchu w swoich domach i wspólnotach. Również w czasie kongregacji trwała modlitwa – domownicy Kopiej Górki dzień i noc czuwali przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.

Tak otoczeni modlitwą delegaci na kongregację podjęli postawione przed nimi zadania. Codzienna Eucharystia sprawowana była w dolnym kościele Dobrego Pasterza – tam, gdzie jest grób Założyciela Ruchu. Jutrznia gromadziła delegatów na sali obrad, dzień zaś kończyły nieszpory w Namiocie Światła. Obrady wypełniła dyskusja nad koniecznymi bezpośrednio po powołaniu stowarzyszenia sprawami formalnymi i strukturalnymi. Podjęto też refleksję nad obecną sytuacją Ruchu. I przeprowadzono wybory.

Po raz pierwszy w historii Ruchu dokonano wyborów kandydatów na moderatora generalnego. Po raz pierwszy w takich wyborach uczestniczyli świeccy. Wybrano także świeckich członków Centralnej Diakonii Jedności. Zostali nimi: Ewa Grabarczyk, Konrad Grabarczyk, Andrzej Raj, Andrzej Potempa i Krzysztof Jankowiak, wszyscy należący do Domowego Kościoła (choć na kongregację delegowani według różnych kluczy).

Owocem wspólnej refleksji było przesłanie do „wszystkich., którym drogi jest charyzmat Światło-Życie”. Podjęto też decyzję o oparciu duchowości stowarzyszenia na ostatnim całościowym dokumencie ks. Blachnickiego: tzw. statucie carlsberskim oraz o rozpoczęciu prac nad dokumentem opisującym duchowość Światło-Życie z uwzględnieniem różnorodności formacji i powołania członków Ruchu. Zatwierdzono projekt regulaminu powoływania sekcji diecezjalnych stowarzyszenia. Ustalono składkę członkowską na 1 zł miesięcznie. To chyba najistotniejsze z uchwał I Kongregacji Diakonii.

Warto podkreślić dobrą atmosferę towarzyszącą całemu spotkaniu – pokój we wszystkich dyskusjach, brak jakiejkolwiek „gorączki przedwyborczej”. Warto też zwrócić uwagę na skład uczestników kongregacji. Wśród 80 delegatów wybranych według różnych kluczy było 25 kapłanów, 25 osób należało do Kościoła Domowego, 7 do związanych z naszym Ruchem wspólnot konsekrowanych, 23 osoby do innych wspólnot (młodzieżowych, osób dorosłych, a także obejmujących wszystkie grupy wiekowe). W składzie była więc w pełni widoczna eklezjalność naszego Ruchu – gromadzącego wszystkie grupy wiekowe i stanowe.

Krzysztof Jankowiak