Tu ukazuje się największy paradoks świętości, a zarazem najistotniejsza różnica między Sadokiem a Ingą: Sadok gotów jest oddać wszystko, aby uzyskać Boga dla siebie, ale zachowuje własne „ja” i dlatego Bóg zamyka się przed nim. Inga nie oddaje wszystkiego, tylko siebie samą i w tym mieści się zarazem oddanie wszystkiego, co „ja” posiada, nawet bez potrzeby zewnętrznego wyrzekania się tych rzeczy. Bohaterka nie pragnie zdobyć i pozyskać Boga, chce tylko Jemu się ofiarować – i wtedy On oddaje się jej cały. Boga nie można kupić dla siebie za żadną cenę, ale można zaprzedać siebie Bogu, aby Go znaleźć. To jest tajemnica świętości.

ks. F. Blachnicki, Pułapki na drodze do świętości, Wydawnictwo Światło-Życie 2008, s. 81.

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni.

Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą na-zwani synami Bożymi.

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.

Mt 5, 3-12