W okresie 40 dni tzw. Wielkiego Postu, cały Kościół odprawia swoje doroczne, wielkie rekolekcje, których celem jest przygotowanie się do odnowy chrztu świętego w ramach uroczystej liturgii Wigilii Paschalnej.

W starożytnym katechumenacie, przywróconym Kościołowi naszych czasów w posoborowym dokumencie odnowy liturgii Ordo initiationis christianae adultorum, okres ten nosi nazwę " tempus purificationis et illuminationis'' - czas oczyszczenia i oświecenia - i jest to okres bezpośredniego przygotowania do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej / chrzest, bierzmowanie, Eucharystia /.

Pojęcia oczyszczenia i oświecenia łączyły się w tradycji Kościoła bardzo ściśle z rzeczywistością chrztu świętego, który był przeżywany zarówno jako oczyszczenie jak i oświecenie. To znów zadecydowało o tym, że perykopa o uzdrowieniu niewidomego od urodzenia i o sadzawce Siloe znalazła się wśród klasycznych katechez chrzcielnych. Do dziś jest ona czytana w czwartą niedzielę Wielkiego Postu roku A / z tym, że może być czytana również w roku B i C /.

"Idź, obmyj się w sadzawce Siloe'' - co się tłumaczy : Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił widząc''.

Uderzająca jest tutaj analogia do sakramentu chrztu świętego. Obmycie się w wodzie sadzawki Siloe czyli w wodzie sadzawki chrzcielnej sprawia dwa skutki: oczyszczenie z grzechów i otwarcie oczu wiary, co uzdalnia do spotkania z Chrystusem i rozpoznania w Nim Syna Bożego, Pana i Zbawiciela.

Dość powszechnie w naszej świadomości chrzest łączy się tylko z obmyciem z grzechu pierworodnego, brak natomiast całej pozytywnej rzeczywistości chrztu, która w tradycji chrześcijańskiej łączy się z pojęciem oświecenia. To oświecenia przy tym nie należy pojmować jako oświecenie intelektualne tylko, ale jako oświecenie egzystencjalne, w stanie przemienienia nas w "dzieci światłości", w myśl słów św. Pawła: "Niegdyś bowiem byliście ciemnością , lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości'' / EF 5,8 /.

W modlitwie poświęcenia wody chrzcielnej w czasie Wigilii Paschalnej znajdują się słowa:

"Niechaj ta woda przez Ducha Świętego otrzyma łaskę Twojego Jednorodzonego Syna, aby człowiek stworzony na Twoje podobieństwo i przez sakrament chrztu obmyty z wszelkich brudów grzechu odrodził się z wody i z Ducha Świętego do nowego życia dziecka Bożego''.

Trzeba tutaj podkreślić, że nowe życie otrzymane na chrzcie świętym polega na wprowadzeniu nas w nowe, w sposób świadomy i wolny przeżywane rekolekcje do Boga Ojca przez Chrystusa w Duchu Świętym.

Chrzest daje uprawnienie i uzdolnienie do przeżywania swego życia w tych relacjach. Chrzest, jako rzeczywistość dana nam /łaska/ jest jednak równocześnie także czymś zadanym nam, jest zobowiązującym nas wezwaniem.

Odpowiadamy na to wezwanie zawarte w darze chrztu świętego wtedy, gdy świadomie pielęgnujemy i aktualizujemy swoją relację do Chrystusa i przez Niego do Ojca w Duchu Świętym.

Z tego wynika, że aktualizacją i stałym odnawianiem naszego chrztu jest modlitwa.

Jeżeli chrzest jest pierwszym obmyciem się w sadzawce Siloe przynoszącym oczyszczenie i oświecenie, to modlitwa jest stałym naszym powrotem do źródła , który sprawia, że oczyszczamy się coraz bardziej i widzimy coraz lepiej. Czas Wielkiego Postu jako czas odnowy naszego chrztu niech będzie przede wszystkim czasem odnowy i pogłębienia życia modlitwy.

ks. Franciszek Blachnicki