2 marca 2024 r., w godzinach wieczornych odeszła do Pana Gizela Maria Skop – współzałożycielka Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła, muzykolog i muzyk kościelny, bliski współpracownik sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, aktywny członek zainicjowanych przez niego dzieł, członek diakonii ośrodka Marianum w niemieckim Carlsbergu.
Urodziła się 10 grudnia 1939 r. w Strzybnicy (obecnie dzielnica Tarnowskich Gór), w rodzinie urzędniczej, jako córka Maksymiliana i Elżbiety z d. Brol.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w Strzybnicy (1953) podjęła naukę w liceum ogólnokształcącym w Tarnowskich Górach, gdzie w r. 1957 zdała egzamin maturalny. Równocześnie w latach 1951–1955 uczęszczała do szkoły muzycznej w Tarnowskich Górach, ucząc się gry na fortepianie.
24 maja 1958 r. podjęła formację w tworzącym się przy ks. Blachnickim Zespole Niepokalanej (ZN – dzisiaj INMK).
W latach 1957–1960 angażowała się w prace Ośrodka Katechetycznego i Centrali Krucjaty Wstrzemięźliwości w Katowicach (aż do momentu likwidacji CKW przez SB). W tym czasie odbyła Diecezjalny Kurs Katechetyczny i pracowała jako katechetka w szkole podstawowej w Katowicach-Koszutce. W latach 1960–1962 studiowała na Wyższym Instytucie Katechetycznym w Krakowie. W 1962 r. przeniosła się do Lublina, gdzie w ZN zyskała dalszą formację teologiczną i duchową pod kierunkiem ks. F. Blachnickiego. Podjęła też pracę katechetki w szkole zawodowej w Lublinie. W latach 1965–1972 odbyła studia muzykologiczne i organowe w Instytucie Muzykologii Kościelnej KUL, które ukończyła koncertem dyplomowym ze specjalizacji w grze na organach (1971) oraz uzyskaniem magisterium na podstawie pracy pt. „Powstanie i rozwój polskich pieśni religijnych do poł. XVI w.” (1972).
W latach 1968–1981 była organistką kościoła akademickiego KUL. Dawała koncerty organowe w różnych miastach. Jako pracownik dydaktyczny Instytutu Muzykologii Kościelnej prowadziła klasę organów oraz ćwiczenia z praktyki liturgiczno-muzycznej (1972–1980). W latach 1977–1979 prowadziła zajęcia na Studium Formacji Liturgicznej KUL. Współpracowała z Krajowym Duszpasterstwem Służby Liturgicznej, m.in. głosiła referaty podczas spotkań KDSL.
Od początku istnienia Ruchu Światło-życie dbała o formację liturgiczno-muzyczną jego członków ze szczególnym uwzględnieniem scholi, kantorów i psałterzystów. Animowała od strony muzycznej rekolekcje oazowe w Krościenku. Gdy w 1976 r. powstała nowa forma rekolekcji dla animatorów muzycznych oaz (KAMuzO), prowadziła je co roku w Lublinie, aż do wyjazdu zagranicę. Redagowała śpiewnik mszalny „Exsultate Deo” (kilka wydań); współredagowała śpiewnik „Alleluja” (Warszawa 1978). Komponowała nowe śpiewy na użytek liturgiczny, uzupełniając istniejący repertuar pieśni o nowe śpiewy dialogowane, oparte na tekstach biblijnych, dostosowane do potrzeb odnowionej i odnawiającej się liturgii po Drugim Soborze Watykańskim. Dokonywała również adaptacji z repertuaru obcego. Troszczyła się o obecność muzyki jako sztuki w liturgii także poprzez uprawianie muzyki organowej.
W lutym 1981 r. wyjechała do Włoch w celu przygotowywania oaz III° w Rzymie. Przez kilka miesięcy przebywała w Poggio Cesi, gdzie miał powstać ośrodek oazowy. W czerwcu przeprowadziła się do Tivoli, gdzie latem 1981 r. przybywały grupy oazowe, by przeżyć III° rekolekcji.
W czasie pobytu we Włoszech przygotowywała od strony muzycznej msze w języku polskim, transmitowane w niedziele przez Radio Watykańskie.
W kwietniu 1982 r. przeniosła się do Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-życie w Carlsbergu (Niemcy). Jest członkiem i współzałożycielem stowarzyszeń powstałych z inicjatywy ks. F. Blachnickiego: Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów (od 1982 r.) oraz „Internationales Evangelisationszentrum Licht-Leben e.V.” (od 1984 r.), przekształconego później w „Bewegung Licht-Leben e.V.”. Angażowała się w przygotowywanie i realizowanie rekolekcji i kursów oazowych różnego typu i stopni. W latach 1995–2000 pracowała w sekretariacie Rektoratu Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech, w Würzburgu. W tym czasie posługiwała również w charakterze organisty w duszpasterstwie polskim i niemieckim. W 2001 r. wróciłą do Carlsbergu, gdzie brała udział w działalności ośrodka „Marianum”. Zajmowała się głównie muzyką w zgromadzeniach liturgicznych w ośrodku.
19 września 2017 w katedrze wawelskiej otrzymała medal „Per musicam ad fidem” przyznawany rokrocznie przez Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych. Członkowie kapituły odznaczenia „podkreślają jej aktywność w zakresie promocji muzyki organowej i śpiewu liturgicznego w okresie posoborowej odnowy. (…) Jej wielostronna działalność na tym polu była cennym elementem żywej kultury muzycznej polskiego Kościoła”.
Umiera 2 marca 2024 r. Mimo choroby i podeszłego wieku, na miarę swoich możliwości, do końca służyła swoimi muzycznymi umiejętnościami.
W biogramie wykorzystano m.in. informacje spisane przez samą Gizelę M. Skop w 2004 r.
Bożena Kondracka
źródło: inmk.org.pl
