Historyczna, bo po raz pierwszy organizowana we Wrocławiu, Oaza Rekolekcyjna Diakonii Liturgicznej dobiegła końca. Za nami cztery dni wzmożonego wysiłku nie tylko duchowego czy intelektualnego, ale też fizycznego. Wszystko po to, aby głębiej poznać liturgię i jej miejsce w charyzmacie Ruchu Światło-Życie.

Jak wspomniał na wstępie prowadzący rekolekcje ks. Marcin Loretz, moderator Centralnej Diakonii Liturgicznej oraz Ruchu w archidiecezji warszawskiej, wrocławski ORDL był prawdopodobnie pierwszym organizowanym poza Krościenkiem, z inicjatywy diakonii diecezjalnej.

Ćwiczenia duchowe miały dość niecodzienną formę, były bowiem prowadzone w formie stacjonarnej. Uczestnicy przyjeżdżali na całe dnie, by w gościnnych progach Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego „Maciejówka” zgłębiać kwestie liturgii w takich obszarach jak Nowa Wspólnota czy Nowa Kultura.

W swojej istocie rekolekcje były pogłębieniem tematyki Oazy Rekolekcyjnej Diakonii, ze szczególnym uwzględnieniem roli liturgii w życiu każdego oazowicza, zwłaszcza członka diakonii liturgicznej (na poziomie parafii, rejonu czy diecezji). Centralnym punktem każdego dnia była Eucharystia sprawowana w kościele św. Macieja.

Choć doskwierał nam chłód średniowiecznych murów, każdego dnia przygotowywaliśmy piękne celebracje. Dwukrotnie (w święto Ofiarowania oraz w niedzielę) sprawowaliśmy je wraz z miejscową wspólnotą akademicką. Istotnymi elementami programu były codzienne kręgi liturgiczne oparte o teksty czytań oraz formularzy mszalnych, przygotowujące uczestników do liturgii. Wśród innych punktów dnia były m.in.: katechezy, godziny odpowiedzialności, ewangeliczne rewizje życia czy modlitwy liturgią godzin (jutrznia i nieszpory). Wszystko w duchu tajemnic poszczególnych dni: Narodzenia Pańskiego, Chrztu Pańskiego oraz Ofiarowania i IV Niedzieli w ciągu roku. Wyjątkowym wydarzeniem była droga krzyżowa celebrowana w piątek w oparciu o rozważania ks. Wojciecha Danielskiego.

Trudno w kilku zdaniach zawrzeć to wszystko, co dokonało się w minionych dniach podczas tych rekolekcji. Pewnym obrazem przeżyć, a także pierwszych owoców, są zamieszczone niżej świadectwa uczestników.

Pragnienie przeżycia rekolekcji zrealizowało dwanaście osób, głównie z Wrocławia, ale także z terenu diecezji kaliskiej, zarówno ze wspólnot młodzieżowych, dorosłych, jak i rodzinnych.

Dobrym podsumowaniem, czym był ORDL i z jakimi treściami mierzyli się uczestnicy, są słowa ks. Franciszka Blachnickiego, zaczerpnięte z tekstu Liturgia w świetle tajemnicy Chrystusa Sługi. Można traktować je również jako zadanie i wyzwanie, z którym po rekolekcjach wracamy do naszych wspólnot: „Liturgia jest szkołą życia chrześcijańskiego. Liturgia jest również szkołą wolności osoby ludzkiej. Dlatego ciągle na nowo trzeba podejmować wysiłek, aby liturgia zajmowała należyte miejsce w życiu naszego ruchu, w całej pracy formacyjnej, żebyśmy byli dla innych znakiem, jak przez właściwe podejście do liturgii, przez uczestnictwo w niej wzrastać w życiu chrześcijańskim, dochodzić do dojrzałej wiary i do wzrostu nowego człowieka, i jak budować przez to nową wspólnotę i nową kulturę. W liturgii uczymy się nie tylko podstawowych postaw człowieka nowego, ale także stajemy się wspólnotą; liturgia jest sakramentem, znakiem wspólnoty. Właściwie przeżywana liturgia promieniuje na otoczenie, jest źródłem nowej kultury.”

Marek Szajda

Świadectwa

Dziękuję za uczestnictwo w Oazie Rekolekcyjnej Diakonii Liturgicznej, która uświadomiła mi, jak bardzo liturgia buduje wspólnotę i tworzy nowego człowieka. Tomasz

Rekolekcje pomogły mi w zrozumieniu, czym dokładnie jest diakonia liturgiczna, odnowiły też moją motywację do działania w parafii i wspólnocie. Piotr

Dla mnie te rekolekcje były przypomnieniem treści poznanych na ORD, a które jakoś zatarły się w pamięci. Były także miejscem, w którym Bóg pokazał mi, żebym się nie bała podejmować zadań, do których on mnie posyła, ale żeby ta posługa wypływała z relacji z Nim. Kinga

Mimo że nie jestem w Diakonii Liturgicznej, rekolekcje te spowodowały, że zapragnąłem włączyć się w jej szeregi. Każdy punkt programu (szczególnie krąg liturgiczny, katecheza, Eucharystia) budował moją wiarę, za co dziękuję Bogu i organizatorom. Grzegorz

Lepiej zrozumiałem, jak bardzo przeżywanie liturgii przez wspólnotę i zaangażowanie w służbę buduje Kościół.  Paweł

Dziękuję Ci, Panie, że przychodzisz do mnie w swoim Słowie, że jesteś ze mną, żebym się nie lękała podejmować posługę. Elżbieta