fragment referatu ks. F.Blachnickiego Ku polskiej teologii wyzwolenia wygłoszonego w j. niemieckim na Katolikentag. Dusseldorf 1982 w: Blachnicki F., Prawda-Krzyż-Wyzwolenie, Carlsberg 1985, s.231-232

Jako chrześcijanie jesteśmy współnamaszczeni z Chrystusem namaszczonym, który powołał nas, uzdolnił i posłał, abyśmy wraz z Nim współdziałali w zbawianiu świata w tej godzinie i w aktualnych sytuacjach. Dlatego też nie wolno nam pojmować naszej wiary jako ucieczki do wnętrza, do uszczęśliwiającej „ja – Ty – relacji” z Jezusem, lecz mamy do niej widzieć wezwanie do przyjęcia wespół z Chrystusem Sługą służby wobec naszych braci, aby ich przez naszą odpowiedzialna miłość i gotowość do ponoszenia ofiar, mocą krzyża Chrystusowego prowadzić do zbawienia i wyzwolenia. Nasz osobowy stosunek do Boga Ojca przez Chrystusa w Duchu Świętym jest przy tym ciągłym źródłem mocy, odwagi i gorliwości w tej służbie wyzwolenia.

W Piśmie Świętym wiara przedstawiana jest zawsze jako wezwanie do „ja – Ty – relacji” z Bogiem, a równocześnie jako namaszczenie do służby w dziele wypełniania owego planu zbawczego w konkretnym hit et nunc historii. Inaczej mówiąc, wiara musi być pojmowana jako udział w samoświadomości Jezusa Chrystusa, którą On objawił w synagodze w Nazarecie na początku swej mesjańskiej działalności: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł Dobrą Nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie, abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana (Łk 4, 18 – 19). Tak rozumiana wiara chrześcijańska Jest wydarzeniem historycznym i odznacza się historiotwórczą mocą.

ks. Franciszek Blachnicki