Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski potwierdziła, że Exsultate Deo jest śpiewnikiem liturgicznym.
Biskup Adam Bałabuch – Przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski poinformował, iż Komisja w uzgodnieniu z Podkomisją ds. Muzyki Kościelnej potwierdza liturgiczny charakter śpiewnika Exsultate Deo.
Śpiewnik Exsultate Deo jest używany powszechnie od czterdziestu lat przy celebracji sakramentów i liturgii godzin. Śpiewnik jest powszechnie znany i akceptowany przez liturgistów i muzykologów. Zawsze stanowił wzorcowy śpiewnik liturgiczny używany w większości środowisk kościelnych, łącznie z seminariami duchownymi.
Z tej okazji Wydawnictwo Światło-Życie dla parafii i seminariów duchownych przewidziało szczególną promocję.
Postulat korzystania z zatwierdzonych śpiewów zawarty jest m. in. w Instrukcji Musicam sacram (nr 12) oraz w „Ogólnym wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego”, wskazującym na kompetencje konferencji biskupów (nr 48, 74, 366-367; por. nr 24, 37-38, 39-41, 44, 352). Jan Paweł II w liście Dies Domini o świętowaniu niedzieli podkreślił konieczność dbałości „o wysoką jakość zarówno tekstów, jak i melodii, aby pojawiające się dziś nowe i twórcze propozycje były zgodne z przepisami liturgicznymi oraz godne kościelnej tradycji, która w sferze muzyki sakralnej może się poszczycić dorobkiem, o nieocenionej wartości” (nr 50).
Opracowanie i wydanie śpiewnika Exsultate Deo stanowiło wyraz zaangażowania sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, ks. Wojciecha Danielskiego oraz Lubelskiego Zespołu Liturgistów i środowiska ruchu Żywego Kościoła (Krajowe Duszpasterstwo Służby Liturgicznej, Ruch Światło-Życie) w posoborową odnowę liturgiczną (KL 33; por. KL 99, 101, 112-121). Został on opracowany przez wybitnego muzyka kościelnego p. Gizelę Marię Skop. Śpiewnik jest używany od 1975 roku, stale jest rozwijany i posiada już 10 wydań (ostatnie w r. 2010) – każde wielokrotnie wznawiane. Śpiewnik posiada Imprimatur z miejsca wydania.
Śpiewnik ten zrodził się w ruchu Żywego Kościoła, a jego walory liturgiczne – zarówno dobór tekstów jak i melodii pieśni szybko zadecydowały o jego powszechnej faktycznej akceptacji do użytku Kościoła w Polsce. Środowisko, w którym zrodził się śpiewnik wyraźnie odróżniło pieśni liturgiczne od piosenek religijnych, na co zwracają uwagę „Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do mszału Rzymskiego” z dnia 9 marca 2005 r. w n. 4.
Exsultate Deo zawiera pewną ilość pieśni tradycyjnych, ale przede wszystkim najwartościowsze pieśni związane z wdrażaniem odnowy liturgicznej, w tym wiele tekstów opartych o Pismo Święte. W śpiewniku są pieśni, psalmy i kantyki z Nowego Testamentu oraz kompozycje do części stałych mszy św. uznanych autorów polskich i zagranicznych. Nowsze wydania zawierają wartościowe nowe pieśni, w tym oparte na słowach Jana Pawła II.
Szczególny charakter nadaje śpiewnikowi układ oparty o pierwszeństwo okresów liturgicznych i wprowadzenia dotyczące norm doboru śpiewów w liturgii. Śpiewnik zawiera także sugestie wykorzystania w poszczególnych częściach liturgii śpiewów stosownie do ich natury. Nadaje to śpiewnikowi istotny walor formacyjny dla wszystkich podejmujących posługi liturgiczne, w tym szczególnie związane ze śpiewem i muzyką.
Śpiewnik Exsultate Deo posiada niekwestionowany liturgiczny charakter i jest powszechnie aprobowany przez autorytety w dziedzinie liturgiki i muzykologii. Śpiewnik znany od prawie półwiecza i stale rozwijany, jest wykorzystywany we wszystkich diecezjach w Polsce. Dlatego Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski pismem z dnia 23 listopada 2015 roku potwierdziła, że Exsultate Deo jest śpiewnikiem o charakterze liturgicznym.
