Uczestnicy Kongregacji pracowali nad dwoma dokumentami: „Diakonia Ruchu Światło-Życie na rzecz odnowy parafii – wspólnoty wspólnot celem Planu Ad Christum Redemptorem 2” oraz nad „Dyrektorium dóbr doczesnych Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie”.
Pierwszy z tych dokumentów w dość ogólnej formie prezentuje zagadnienie pracy Ruchu w parafii. Z oczywistych przyczyn nie jest w stanie tego obszernego tematu wyczerpać i nie odpowiada na wszystkie pytania, jakie członkowie Ruchu w sobie noszą. Dla wielu osób istotne było poruszenie kwestii funkcjonowania Ruchu w parafii, zwłaszcza że ks. Franciszek Blachnicki nie uszczegółowił tej wizji. Pojawiło się kilka spraw, do których na pewno będzie trzeba wrócić w przyszłości, bo warte są dokładniejszego opracowania. Wartościowe są również refleksje, które pojawiły się w trakcie dyskusji nad roboczą wersją dokumentu.
Przypomniano, że podstawową formą zaangażowania w parafii ma być świadectwo życia charyzmatem Ruchu na co dzień, w każdym podejmowanym działaniu. Nie chodzi bowiem o budowanie funkcyjnego modelu parafii – organizacji, którą się zarządza, ale żywego organizmu, communio.
Stwierdzono również, że aby móc to zadanie realizować, najpierw sami jako Ruch musimy stać się wspólnotą wspólnot, uczyć się przeżywać jedność. Nie możemy bowiem ubogacać innych tym, czym sami nie żyjemy. Ważną rolę w tym procesie mogą odgrywać centra ewangelizacji, gdzie wspólne przeżywanie codzienności pozwala na uczenie się budowania jedności. Tego nie uda się zrealizować w trakcie sporadycznych spotkań. Ojciec żył we wspólnotach i pokazywał, że z tego doświadczenia ma wypływać dynamika życia Ruchu.
Wśród zadań, które należałoby podjąć, wymieniono potrzebę dopracowania w gronie członków Unii Kapłanów Chrystusa Sługi jakiejś formy „podręcznika przemiany parafii” na podstawie doświadczeń oazowych proboszczów, trzeba bowiem mieć wspólną wizję pracy. Konieczne jest również podsumowanie prac podejmowanych w przeszłości (a które nigdy nie zostały oficjalnie zakończone). Takiego podsumowania na pewno domaga się „eksperyment Brzegi”, nieco zapomniane dziedzictwo przeszłości. W budowaniu wizji parafii konieczne staje się także zmierzenie z problemem migracji, znamiennym dla współczesności.
Dokument przyjęto zdecydowaną większością głosów (111 za, 1 przeciw, 10 wstrzymujących się). W najbliższym czasie zostanie opublikowany na oaza.pl.
Przedmiotem prac Kongregacji było również Dyrektorium dóbr doczesnych: dokument regulujący kwestie zarządzania dobrami materialnymi w Ruchu Światło-Życie, którego uchwalenie przewiduje statut Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Jawność zarządu dobrami materialnymi jest najlepszym sposobem zapobieżenia ewentualnym błędom i nadużyciom.
Kongregacji przedstawiono projekt tego dokumentu. Jego powstanie poprzedziło wiele prób podejmowanych w ciągu minionych lat. W trakcie dyskusji nad obecnym projektem stwierdzono, że chociaż wizja całości dokumentu spotkała się z akceptacją uczestników Kongregacji, warto doprecyzować punkty co do których zaistniały rozbieżności zdań, dlatego decyzją Moderatora Generalnego nie przedłożono tego projektu do głosowania, niemniej Dyrektorium już w formie obecnej, przed jego formalnym zatwierdzeniem, można stosować w praktyce.
Każdemu spotkaniu i etapowi prac towarzyszyła modlitwa w intencji Ruchu Światło-Życie i realizacji zadań, które przed nim stoją. Wskazane zostały kierunki prac: budowanie jedności w samym Ruchu, podejmowanie refleksji dotyczącej zauważonych problemów, i tworzenie konkretnych narzędzi, które pozwolą na zrealizowanie Planu Ad Christum Redemptorem2.
Wiola Szepietowska
