List Ralpha Martina z grudnia 1975 / fragment/
Kiedy jakaś charyzmatyczna grupa modlitewna staje się bardzo wielka, dąży się często do tego, aby ją podzielić na większą ilość małych grup. Są różne powody tego dążenia.
Np. niektórzy kierownicy grup mają trudności ze zorganizowaniem wielkiego zebrania , ze wciągnięciem większej ilości osób do współpracy i dlatego proponują podział na mniejsze grupy - z wygodnictwa ! Inni kierownicy odpowiadają na prośby członków grup modlitewnych, którzy mają odczucie, że małe grupy modlitewne stwarzają bardziej intymną atmosferę, aby można było się dzielić swoim życiem chrześcijańskim.
Jakakolwiek byłaby przyczyna tego, jestem coraz bardziej przekonany, że może to być fatalny w swoich skutkach błąd. Podczas mojej podróży europejskiej relacjonował mi jeden z kierowników grup, co stało się w jego regionie. Mieli dużą grupę modlitewną, postanowili jednak utworzyć grupy mniejsze, uznawszy to za korzystniejsze. W rezultacie utracili swoją "charyzmatyczną moc promieniowania''; wiele grup utraciło swój charakter charyzmatyczny.
Sądzę, że jest to stwierdzenie bardzo znamienne. Świat bardzo chętnie tolerował małe grupy chrześcijańskie, bo one zostaną najprawdopodobniej wchłonięte przez otoczenie. Wielkie, żywe wspólnoty chrześcijańskie, wywierają jednak wpływ, którego świat nie może zignorować. Współczesny człowiek. opanowany przez pychę, dobrobyt, samozadowolenie, potrzebuje potężnego świadectwa, aby mógł uwierzyć w Jezusa Chrystusa.
Abyśmy mogli odpowiedzieć na wolę Pana, jest szczególnie dla nas, odpowiedzialnych za odnowę charyzmatyczną, rzeczą ważną, by umieć się wczuwać w Jego dalekosiężne plany. W wielu wypadkach jest nam potrzebne wyobrażenie, w jaki sposób moglibyśmy przyprowadzić do Chrystusa całe miasto. Również jest rzeczą ważną, aby o tym pamiętać, iż do zbudowania silnej współpracy chrześcijańskiej potrzeba wielkiego wysiłku. W wielkiej grupie modlitewnej liczącej 200 osób jest często rzeczą trudną znaleźć wszystkie dary, aby zaspokoić potrzeby grupy odnośnie nauczania, kierownictwa duchowego i przepowiadania. Jest jednak rzeczą o wiele trudniejszą znaleźć tego rodzaju dary dla 5 mniejszych grup 40 - osobowych. Np. może się zdarzyć, że w całym mieście jest tylko jeden człowiek lub dwóch ludzi posiadających dar nauczania lub proroctwa. W najlepszym wypadku te osoby będą musiały poświęcić 5 dni w tygodniu, by przechodzić od jednej grupy do drugiej i tam się za każdym razem powtarzać.
Aby Ciało Chrystusa było naprawdę aktywne, nie może jego darów rozszczepić na 5 małych grup i oddzielić od siebie. One muszą działać wspólnie i uzupełniać się wzajemnie, aby dać widzialne i silne świadectwo mocy Ducha Świętego, które pociąga ludzi do Chrystusa.
Tylko w wypadku, gdy grupa osiągnie także stadium rozwoju, można rozważyć możliwość jej podziału. Ale także wtedy jest rzeczą ważną, aby te grupy nie konkurowały ze sobą, ale współpracowały w jedności, aby wzajemnie się budować i wspierać.
Jeżeli chcemy rozwinąć jakąś przyszłościową perspektywę dla odnowy charyzmatycznej , musimy się wystrzegać tego, aby w niej widzieć tylko pobożny zapał lub ruch, który ma zastąpić kościelne organizacje, które stały się niemodne. Musimy pamiętać, że odnowa charyzmatyczna posiada misję o wiele większą - odnowy całego Kościoła ! Zanim będziemy mówili o zadaniu Kościoła w społeczeństwie, musimy zbudować Kościół, który będzie widzialnym świadectwem przemieniającej mocy Ducha Świętego.
Ten cel może być osiągnięty przez zbudowanie chrześcijańskiej wspólnoty. W wspólnocie chrześcijańskiej staje się rzeczą możliwą zdobycie takiej postawy wewnętrznej, która nas uzdalnia do naśladowania Jezusa. Tam możemy zrezygnować ze swojego indywidualizmu i samozadowolenia, aby przyjąć postawę służby i budować na naszych braciach i siostrach.
Nasze uczestnictwo w życiu chrześcijańskiej gminy nie może wynikać z szukania korzyści, ale musi być przepełnione oddaniem siebie. To uczestnictwo nie może być bierne, musimy aktywnie przyczyniać się do budowania życia wspólnoty. Najskuteczniejsza droga zdobycia wpływu na dzisiejsze społeczeństwo polega na przekazaniu ludziom wiedzy o Jezusie Chrystusie, jako ich Pani i Zbawicielu. Jestem przekonany, że Pan działa poprzez odnowę charyzmatyczną i jest rzeczą ważną, abyśmy jako odpowiedzialni ruchu odpowiadali na działanie Pana.
Tłum z jęz. niemieckiego wg Runbrief der kath. charism. Gemeindeerneuerung 1/1976